Eindelijk over het kanaal …
Met een compromis rond “hoe gaan we er dan
naar toe: ecologisch en minste risico op zeeziekte? (héén met Flixbus, terug
met de Eurostar), trok Luca zichzelf eindelijk over de streep: hij durfde het
toch aan om zich naar Engels grondgebied te begeven (zelfs met de Brexit datum
nabij…). Gezien de stakingsacties van de Franse douaniers in Calais werd het
Flixbus verhaal indrukwekkend. Neen: hier geen details over de ferme discussie
rond geloof tussen de zwarte chauffeur
(getuige van Jehova) en enkele reizigers tijdens de busreis tot
eindelijk een moslim tussenbeide kwam ‘en nu is het mooi genoeg, of we gaan
er allemaal aan’; voor deze details belt u gewoon even naar Eduardo, hij
vertelt het u graag nog een keer …
In London was het een programma ‘op maat’:
zowat alle parken, meerdere tuinen - waaronder het KEW - oeverloos wandelen
langs de Thames.
n.v.d.r.: toen
Marjan enkele dagen later met Luca door Heist liep, merkte hij op: “dit
klokje klinkt hier bijna net zoals Westminster”. U weet ook waar dat klokje
hangt? De eerste die het laat weten via edumarj@telenet.be krijgt een cadeautje toegestuurd.
Comments
Post a Comment